بیار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1744

1 بیار مطرب بر ما کریم باش کریم به کوی خسته دلانی رحیم باش رحیم

2 دلم چو آتش چون در دمی شود زنده چو دل مباش مسافر مقیم باش مقیم

3 بیامد آتش و بر راه عاشقان بنشست که ای مسافر این ره یتیم باش یتیم

4 ندا رسید به آتش که بر همه عشاق چو شعله‌های خلیلی نعیم باش نعیم

5 گلیم از آب چو خواهی که تا برون آری به زیر پای عزیزان گلیم باش گلیم

6 چو بایدت که تو را بحر دایه وار بود مثال دانه در رو یتیم باش یتیم

7 درست و راست شد ای دل که در هوا دل را درست راست نیاید دو نیم باش دو نیم

8 الف مباش ز ابجد که سرکشی دارد مباش بی دو سر تو چو جیم باش چو جیم