آدمی از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 205

1 آدمی همچون عصای موسی‌است آدمی همچون فسون عیسی‌است

2 در کف حق بهر داد و بهر زین قلب مومن هست بین اصبعین

3 ظاهرش چوبی ولیکن پیش او کون یک لقمه چو بگشاید گلو

4 تو مبین ز افسون عیسی حرف و صوت آن ببین کز وی گریزان گشت موت

5 تو مبین ز افسونش آن لهجات پست آن نگر که مرده بر جست و نشست

6 تو مبین مر آن عصا را سهل یافت آن ببین که بحر خضرا را شکافت

7 تو ز دوری دیده‌ای چتر سیاه یک قدم فا پیش نه بنگر سپاه

8 تو ز دوری می‌نبینی جز که گرد اندکی پیش آ ببین در گرد مرد

9 دیده‌ها را گرد او روشن کند کوهها را مردی او بر کند

10 چون بر آمد موسی از اقصای دشت کوه طور از مقدمش رقاص گشت