رخت را ماه نایب می‌نماید از عطار نیشابوری غزل 366

1 رخت را ماه نایب می‌نماید خطت را مشک کاتب می‌نماید

2 رخت سلطان حسن یک سوار است که دو ابروش حاجب می‌نماید

3 رخت را صبح صادق کس ندیده است اگرچه صد عجایب می‌نماید

4 چو در عشق صادق نیست یک تن همیشه صبح کاذب می‌نماید

5 ندانم تا چو رویت آفتابی مشارق یا مغارب می‌نماید

6 چو زلفت نیز زناری به صد سال نه رهبان و نه راهب می‌نماید

7 چه شیوه دارد آخر غمزهٔ تو که خون‌ریزیش واجب می‌نماید

8 ز دیوان جهان هر روز صد خونش چنین دانم که راتب می‌نماید

9 عجب برجی است درج دلستانت که دو رسته کواکب می‌نماید

10 ز عشقت چون کنم توبه که از عشق نخستین مست تایب می‌نماید

11 بسی با عشق تو عقلم چخیده است ولی عشق تو غالب می‌نماید

12 دلم بردی و گفتی دل نگه‌دار که دل در عشق راغب می‌نماید

13 چگونه دل نگه دارم ز عشقت که گر دل هست غایب می‌نماید

14 غم عشقت به جان بخرید عطار که چون شادی مناسب می‌نماید