زنده می‌سازد لب او خلق از اهلی شیرازی غزل 720

1 زنده می‌سازد لب او خلق و ما را می‌کشد وای بر جان کسی کورا مسیحا می‌کشد

2 کاش یوسف در میان ناید که آن دست و ترنج دیگران را می‌برد دست و زلیخا می‌کشد

3 یک نفس از صید دل‌ها چشم او آسوده نیست غمزه مرغ دلم یا می‌زند یا می‌کشد

4 زینهار ای پارسا بیرون میا کآن ترک مست می‌کشد اهل صلاح و سخت رسوا می‌کشد

5 هرکه بزم مطرب ساقی نهد بی‌روی دوست دردمندان محبت را به غوغا می‌کشد

6 پیش آن شمشاد قد گر کشته گردد عالمی بر اجل تهمت منه کان قد رعنا می‌کشد

7 لاله بر خاک رهش اهلی نشانی می‌دهد یعنی آن گلچهره خلق از داغ سودا می‌کشد