1 ما را ز روزگار غمِ روزگار بس جور و جفایِ دلبر زیبا عذار بس

2 چشم از جهان و خلق جهان، سخت بسته ایم زیرا برای ما کَرَمِ کردگار بس

3 از هرچه خوب روی و گلندام و سروقد ما را، اشارتی ز دو ابروی یار بس

4 از ناله های سوخته جانان روزگار در باغ دهر نغمهٔ مرغِ هزار بس

5 بر جویبار عمر خیالی چو بنگری اشک روانِ دیدهٔ شب زنده دار بس