1 مرا تا آشنایی با بتان دل ربا باشد محال است این که جانم با صبوری آشنا باشد

2 نخواهد مرده کس خود را، ولی من زین خوشم، زیرا ز جان خویش در رنجم که پهلویت چرا باشد

3 نپنداری ز بهرش رنجها دیده ست این دیده حقش بگذارم، ار یک شب ترا در زیر پا باشد

4 صبا گو بویت آرد تا زید بیچاره مسکینی که او را زندگی زینگونه بر باد هوا باشد

5 ز هجرش بس که در خود گم شدم، آگاهیم نبود که هر شب من کجا و او کجا و دل کجا باشد

6 گرفتاری من در گیسوی جانان کسی داند که در دام بلایی همچو خسرو مبتلا باشد