مباد کس چو من خسته از حافظ شیرازی اشعار منتسب 34

1 مباد کس چو من خسته مبتلای فراق که عمر من همه بگذشت در بلای فراق

2 غریب و عاشق و بیدل غریب و سرگردان کشیده محنت ایام و داغهای فراق

3 اگر به دست من افتد فراق را بکشم به آب دیده دهم باز خونبهای فراق

4 کجا روم؟ چه کنم؟ حال دل که را گویم؟ که داد من بستاند دهد جزای فراق

5 ز درد هجر فراقم دمی خلاصی نیست خدای را بستان داد و ده سزای فراق

6 فراق را به فراق تو مبتلا سازم چنان که خون بچکانم ز دیده‌های فراق

7 من از کجا و فراق از کجا و غم ز کجا مگر که زاد مرا مادر از برای فراق

8 به داغ عشق تو حافظ چو بلبل سحری زند به روز و شبان خون فشان نوای فراق