شهوت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 195

1 شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را چون با زنی برانی سستی دهد میان را

2 زیرا جماع مرده تن را کند فسرده بنگر به اهل دنیا دریاب این نشان را

3 میران و خواجگانشان پژمرده است جانشان خاک سیاه بر سر این نوع شاهدان را

4 دررو به عشق دینی تا شاهدان ببینی پرنور کرده از رخ آفاق آسمان را

5 بخشد بت نهانی هر پیر را جوانی زان آشیان جانی اینست ارغوان را

6 خامش کنی وگر نی بیرون شوم از این جا کز شومی زبانت می‌پوشد او دهان را