1 عشاق هر شب از تو به خوناب خفته اند چون شمع صبح مرده و بی تاب خفته اند

2 خفتند هر کسی ز پی خواب دیدنت بیداری کسان که پی خواب خفته اند

3 آخر نصیحتی بکن آن هر دو چشم را مستند در میانه محراب خفته اند

4 صد خون بکرده اند رقیبان کافرت آگه نبیند ز آه جگر تاب خفته اند

5 می ده به خاک جرعه ایشان که نزد تو بر دست کرده جام می ناب خفته اند

6 از ما چه آگهیست کسان را که تا به روز بی التفاوت در شب مهتاب خفته اند

7 یک شب برون خرام، نظر کن به کوی خویش تا چند خون گرفته به هر باب خفته اند

8 در آرزوی خاره رخساره تواند شاهنشهان که بر سر سنجاب خفته اند

9 خسرو، ز خفتگان درش خاستن مجوی کایشان ز زخم ناوک پرتاب خفته اند