1 عاشق که برفروخت چراغت ز داغ دل کی بی فروغ روی تو بیند فراغ دل

2 شمع رخت ز آتش موسی خبر دهد زین است آتشی که فروزد چراغ دل

3 چون گل اگرچه سوخت بصد داغ غم دلم بوی دلم چو غنچه نرفت از دماغ دل

4 هرکو بداغ غم بنهد دل ز عاشقی هرگز گل مراد نچیند ز باغ دل

5 داغ بتان چراغ دل عاشقان بود روشن بود چراغ تو اهلی بداغ دل

6 این رستخیز کان قد نوخیز می کند پیداست از بدایت او غایت کمال

7 با ناز یار ما جز نیاز نیست سیری تشنه لب نخرد چشمه زلال

8 دانی که سوخت خرمن اهلی ز برق شوق؟ شمعی که جلوه میدهد آیینه جمال