عاشق دم کشتن ز جان آسان از اهلی شیرازی غزل 917

1 عاشق دم کشتن ز جان آسان برآید همچو شمع بر کرسی دار فنا خندان برآید همچو شمع

2 ظاهر بمردم کی کنم زخمی که پنهان خورده ام گر روشنم از استخوان پیکان برآید همچو شمع

3 از برق حیرت بی خبر سوزد چو نخل بادیه مجنون وشی کز شوق او حیران برآید همچو شمع

4 گر آتش داغ درون آبم نسوزد در جگر از اشک گرمم دمبدم طوفان برآید همچو شمع

5 افسرده دل لرزد چو گل گر بر تنش بادی وزد اهلی بجان آتش زند تا جان برآید همچو شمع

6 اهلی بسجده تو گنهکار گر بود اورا مکش ز بهر خدا یک گنه ببخش