ای عشق تو قبلهٔ قبولم از عطار نیشابوری غزل 545

1 ای عشق تو قبلهٔ قبولم کرده غم تو ز جان ملولم

2 خورشید رخت بتافت یک روز تا کرد چو ذرهٔ عجولم

3 می‌تافت پیاپی و دمادم تا خواست فکند در حلولم

4 چون نیک نگاه کردم آن روز بنمود جمال در افولم

5 می‌گفت به صد زبان که از من بگریز که من نه از اصولم

6 کافر گردی علی الحقیقه در حال اگر کنی قبولم

7 اکنون من بی قرار از آن روز دل شیفته‌تر ز بوهلولم

8 در گرد تو کی رسم که پیوست در صحبت خود ندیم غولم

9 آنجا که بزرگی تو باشد من خفته کدام بوالفضولم

10 ای کاش که بعد ازین همه عمر ممکن بودی دمی وصولم

11 چه جای حلولیان طاغی است زین پس من و سنت رسولم

12 عطار به ترک جان بگوید گر شرح دهی چنین فصولم