ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 690

1 ای عشق که جمله از تو شادند وز نور تو عاشقان بزادند

2 تو پادشهی و جمله عشاق همرنگ تو پادشه نژادند

3 هر کس که سری و دیده‌ای داشت دیدند تو را سری نهادند

4 خورشید تویی و ذره از توست وان نور به نور بازدادند

5 چون بوی عنایت تو باشد زالان همه رستم جهادند

6 چون از بر تو مدد نباشد گر حمزه و رستمند بادند

7 ای دل برجه که ماه رویان از پرده غیب رو گشادند

8 مستند و طریق خانه دانند زیرا که نه مست از فسادند

9 تا عشق زید زیند ایشان تا یاد بود همه به یادند