عشق مستت و عقل مخمور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 270

1 عشق مستت و عقل مخمور است عقل از ذوق عاشقان دور است

2 دیدهٔ مردم است از او روشن نظری کن ببین که منظور است

3 نقد گنج وی است در دل ما گنج ویران به کُنج ویران است

4 شد دو عالم به نور او روشن روشن این چشم ما از آن نور است

5 ذره ذره چو نور می نگرم آفتابی به ماه مستور است

6 زاهدار ذوق ما نمی یابد هیچ عیبش مکن که معذور است

7 عشق بازی و رندی سید در خرابات نیک مشهور است