مهر و کین از بهر حق، در خلق از واعظ قزوینی غزل 335

1 مهر و کین از بهر حق، در خلق عالم کم بود لعن ابلیس از ره فرزندی آدم بود

2 تا فراموشش نگردد کار مردم ساختن رشته بر انگشت شاه از حلقه خاتم بود

3 کوس رحلت زن، چو شد خورشید اقبالت بلند مسند دولت گل و، مسند نشین شبنم بود

4 نقد جان بیدرد در بازار دین نبود روا چون زر بی سکه دان هر دل که آن بیغم بود

5 روز و شب آیند دلگیر و سیه پوشم به چشم خانه چشمم تو گویی خانه ماتم بود

6 پایه قدر سخن برتر نبودی، گر ز مال از چه واعظ سکه را جا بر سر درهم بود