به نظاره جوانان که کسی از اهلی شیرازی غزل 1302

1 به نظاره جوانان که کسی نیافت سیری من پیر بس حریصم چه بلاست حرص و پیری

2 چکنم که چون تو یوسف نتوان خرید وصلت نه بنقد سربلندی نه بمایه فقیری

3 چو سر وفا نداری مفکن بدام خویشم چه کنی شکار مرغی که ز خاک بر نگیری

4 نروی بدام زلفش بهوای خویش ایدل که هزار بار خواهی که بمیری و نمیری

5 چمن جمال خوبان دو سه روز دلپذیرست تو بهشت عاشقانی همه عمر دلپذیری

6 من از آهوی دو چشمت شده ام زبون ولیکن بخدا که پیش شیران ننهم سر اسیری

7 ز جفای تیغ خشمت سر خود گرفت هر کس گذر از تو من ندارم چکنم که ناگزیری

8 بسگان یار اهلی نتوان برابری کرد بشناس قدر خود را مکن اینچنین دلیری