مخسب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 947

1 مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد که شب ببخشد آن بدر بدره بی‌حد

2 به آسمان جهان هر شبی فرود آید برای هر متظلم سپاه فضل احد

3 خدای گفت قم اللیل و از گزاف نگفت ز شب رویست فرو قد زهره و فرقد

4 ز دود شب پزی ای خام ز آتش موسی مداد شب دهد آن خامه را ز علم مدد

5 بگیر لیلی شب را کنار ای مجنون شبست خلوت توحید و روز شرک و عدد

6 شبست لیلی و روزست در پیش مجنون که نور عقل سحر را به جعد خویش کشد

7 بدانک آب حیات اندرون تاریکیست چه ماهیی که ره آب بسته‌ای بر خود

8 به دیبه سیه این کعبه را لباسی ساخت که اوست پشت مطیعان و اوستشان مسند

9 درون کعبه شب یک نماز صد باشد ز بهر خواب ندارد کسی چنین معبد

10 شکست جمله بتان را شب و بماند خدا که نیست در کرم او را قرین و کفو احد

11 خمش که شعر کسادست و جهل از آن اکسد چه زاهدی تو در این علم و در تو علم ازهد