نور با نور خوش در از شاه نعمت‌الله ولی غزل 615

1 نور با نور خوش در آویزد آب با آب خوش درآمیزد

2 موج با بحر چون یگانه شود این دوئی از میانه برخیزد

3 چشم مستش که فتنه انگیز است هر زمان فتنه ای برانگیزد

4 مژهٔ شعر تیز من شب و روز خاک درگاه یار می بیزد

5 عقل با عشق گفتگو نکند بنده با پادشاه نستیزد

6 ساقی مست هر نفس جامی گیرد و بر سرم فرو ریزد

7 سیدم زلف را چو بگشاید عالمی دل در او درآویزد