بیا که بزم طرب را چمن از امیرخسرو دهلوی غزل 1138

1 بیا که بزم طرب را چمن نهاد اساس بیا که باد صبا گشت عیسوی انفاس

2 بنوش باده گلگون به طرف باغ که من ز پا فتاده ام از دست محنت افلاس

3 چه حکمت است ندانم که ساقی گردون مدام خون جگر می دهد مرا از کاس

4 کسی ز چهره مقصود خود نیافت نشان ازان زمان که نهادند سرنگون این کاس

5 به راه کعبه که از هر طرف کمین گاهی ست اگر ز خویش گذشتی، قدم منه به هراس

6 کسی به دلق مرقع، کجا شود درویش؟ چو سینه صاف نباشد، چه سود ترک لباس؟

7 درون چو پاک شود از کدورت اغیار تو خواه جامه اطلس بپوش، خواه پلاس

8 حدیث دوزخ و جنت دگر مگو خسرو وصال یار طلب کن، گذر ازین وسواس