بهر جا چشم بگشایم جمال از اهلی شیرازی غزل 1117

1 بهر جا چشم بگشایم جمال یار می بینم تو گویی صورت یار از در و دیوار می بینم

2 جهانی عاشق رویش ولیکن رخ ز من تابد که من در عین بیتابی درو بسیار می بینم

3 مگر درمان درد من شکیبایی کند ورنه فزونتر میشود دردم گرش صدبار می بینم

4 مرا هرگز نباشد بر رخ او طاقت دیدن مگر چون بگذرد گاهی در او رفتار می بینم

5 نه تنها اهلی شیدا که مجنون نیز بگریزد ز رسوایی که من در کوچه و بازار می بینم

6 اگر بکوه بگویم غم تو شیرین لب چو کوهکن جگر کوه را فکار کنم

7 ز روزگار جدایی چه پرسی ام اهلی بروزگار شکایت ز روزگار کنم