بیایید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 329

1 بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست

2 بیارید به یک بار همه جان و جهان را به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ست

3 بر آن زشت بخندید که او ناز نماید بر آن یار بگریید که از یار بریده‌ست

4 همه شهر بشورید چو آوازه درافتاد که دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده‌ست

5 چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت مگر نامه اعمال ز آفاق پریده‌ست

6 بکوبید دهل‌ها و دگر هیچ مگویید چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده‌ست