ترک دین بهر تو چون عاشق از اهلی شیرازی غزل 477

1 ترک دین بهر تو چون عاشق مسکین ندهد کفر باشد که برای تو کسی دین ندهد

2 رسم عادت بهل ایخواجه که افتاده عشق ترک معشوق پی ملت و آیین ندهد

3 دست در دامن گل زن که خس و خار چمن گر صدش آب دهی سنبل و نسرین ندهد

4 هم می کوثر و هم آب عنب جوی که دوست نه کریمی است که گر آن ندهد این ندهد

5 تا نشویی دهن از سرکه ابرو ترشان هرگزت ساقی ما شربت نوشن ندهد

6 طوطی ساده دل آموخت ز آیینه سخن کس بمرغ چمنی عشق تو تلقین ندهد

7 قصه شوق بگو اهلی و اندیشه مکن سخن راست کرا زهره؟ که تمکین ندهد