ترک قلندر من دوش درآمد از عطار نیشابوری غزل 530

1 ترک قلندر من دوش درآمد از درم بوسه گشاد بر لبم تنگ کشید در برم

2 در لب لعل ترک من آب حیات خضر بود لب چو نهاد بر لبم گفتم خضر دیگرم

3 بوسه چو داد ترک من هندوی او شدم به جان چون که بدیدم هم سزا نیز بداد شکرم

4 من به میان این طرف اشک‌فشان شدم چو شمع از سر آنکه خیره شد از سر ناز دلبرم

5 من چو چشیدم آن شکر دل ز کمال لطف او برد گمان که شد مگر ملک جهان میسرم

6 گرچه جفای او بسی برد فرید بعد ازین گرچه جفا کند بسی من ز وفاش نگذرم