1 ترک من، سر مکش ز پرده خویش درکش آخر عنان زرده خویش

2 در می انداز ناتوانی را با فراق هزار مرده خویش

3 نظری کردم و چنان گشتم که پشیمان شدم ز کرده خویش

4 مطرب از ناله ام چنان شد مست که فراموش کرد پرده خویش

5 ساقیا، خون من بخور به تمام می بده، لیک نیم خورده خویش

6 به غلامی نیرزدت خسرو تو فزون کن بهای پرده خویش