ترک می و میخانه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 722

1 ترک می و میخانه به یک بار مگوئید با من سخن از زاهد زنار مگوئید

2 با عشاق سرمست مگوئید ز توبه ور زانکه بگوئید دگر بار مگوئید

3 رازی است میان من و ساقی خرابات از یار مپوشید و به اغیار مگوئید

4 با لعل لب او سخن از غنچه مپرسید با گلشن رویش سخن از خار مگوئید

5 از لعبت ترسا بچه اسلام مجوئید با زلف بتم قصهٔ زُنار مگوئید

6 سری که شنیدید امینید و امانت دارید نگه بر سر بازار مگوئید

7 از گفتهٔ سید غزلی خوش بنویسید اما سخنش جز بر خمار مگوئید