خنده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 821

1 خنده از لطفت حکایت می‌کند ناله از قهرت شکایت می‌کند

2 این دو پیغام مخالف در جهان از یکی دلبر روایت می‌کند

3 غافلی را لطف بفریبد چنان قهر نندیشد جنایت می‌کند

4 وان یکی را قهر نومیدی دهد یأس کلی را رعایت می‌کند

5 عشق مانند شفیعی مشفقی این دو گمره را حمایت می‌کند

6 شکرها داریم زین عشق ای خدا لطف‌های بی‌نهایت می‌کند

7 هر چه ما در شکر تقصیری کنیم عشق کفران را کفایت می‌کند

8 کوثر است این عشق یا آب حیات عمر را بی‌حد و غایت می‌کند

9 در میان مجرم و حق چون رسول بس دوادو بس سعایت می‌کند

10 بس کن آیت آیت این را برمخوان عشق خود تفسیر آیت می‌کند