خندید گل و غنچه شکفت و چمن از اهلی شیرازی غزل 183

1 خندید گل و غنچه شکفت و چمن آراست آن غنچه پژمرده که نشکفت دل ماست

2 با خار غمم خار گل ای مرغ چمن چیست کاین خار من اندر جگر و خار تو در پاست

3 از کوی حبیبم سوی گلزار مخوانید گلزار من آنجاست که دلدار من آنجاست

4 گلگشت چمن بر دل آزاده بود خوش مرغان چمن را بگل و سرو چه پرواست

5 اهلی چو توان در قدم یار سر افکند فرصت شمر اکنون که سرانجام نه پیداست

6 مارا ز جعد موی تو مشکل حکایتی است گر مشکلی گشاده شود هم زموی تست

7 اهلی چو شیشه خنده ساقی ره توزد کاین گریه های تلخ گره در گلوی تست