لعلِ سیرابِ به خون تشنه، لب یار من است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 لعلِ سیرابِ به خون تشنه، لب یار من است وز پی دیدنِ او دادنِ جان، کار من است
2 شرم از آن چشمِ سیه بادش و مژگان دراز هر که دل بردنِ او دید و در انکارِ من است
3 ساروانْ رخْت به دروازه مَبَر کان سرِ کو شاهراهیست که منزلگهِ دلدارِ من است
4 بندهٔ طالعِ خویشم که در این قحطِ وفا عشق آن لولی سرمست، خریدار من است
5 طَبلِهٔ عطرِ گل و زلفِ عبیر افشانش فیضِ یک شَمِّه ز بوی خوشِ عطارِ من است
6 باغبان، همچو نسیمم ز درِ خویش مران کآبِ گلزارِ تو از اشکِ چو گلنارِ من است
7 شربتِ قند و گلاب از لبِ یارم فرمود نرگس او که طبیبِ دلِ بیمارِ من است
8 آن که در طرزِ غزل نکته به حافظ آموخت یارِ شیرین سخنِ نادره گفتارِ من است
معنی شعر:
ناله و فغان، یاس و ناامیدی، خمودگی و سستی به تو آسیب می رساند. با توکل به خدا دست از فعالیت و کوشش برندار و دلسرد و ناامید مباش و مطمئن باش که گرفتاری ات حل خواهد شد.