لعل لبت به چاشنی از از امیرخسرو دهلوی غزل 312

1 لعل لبت به چاشنی از انگبین به است رشک رخت به نازکی از یاسمین به است

2 وه فرق در میان تو و آفتاب چیست دید آسمان به سوی تو و گفت این به است

3 در باغ سرو راست بسی دیده ام، ولی چیزی که سرور است همین راستین به است

4 بی شمع خویش روشنی خانه بایدم آتش درون زنید که روشن چنین به است

5 ماییم سر زده قلمی کز پی خطش نامه سیاه پیرهنی کاغذین به است

6 از آب تیغ، شسته شود هر گنه که هست بر جرم عشق غمزه آن نازنین به است

7 ای شوخ تا تو در دل من جای کرده ای این است دوزخی که ز خلد برین به است

8 یک تلخی آرزوست من تلخ عیش را آلوده لبت، که ز صد انگبین به است

9 گفتی تنت نگون و دلت خونست، خسروا ما را همین نگینه بر انگشترین به است