لعل جانبخشش که آرام دل از اهلی شیرازی غزل 317

1 لعل جانبخشش که آرام دل شیدا ازوست راحت جان است ما را بلکه جان ما ازوست

2 از گلستان جهان هرگز مبادا کم چو سرو آن گل جنت که حسن گلشن دنیا ازوست

3 من ز رنگ آمیزی مشاطه او سوختم کاین دورنگی بامنش آن نوگل زیبا ازوست

4 چشم مست او که بینی گوشه گیر از هر طرف در جهان هرجا که گردد فتنه یی پیدا ازوست

5 زاهد از غوغای ما مشکن سبومی را چه جرم گر توانی منع او کن کاین همه غوغا ازوست

6 لیلی و شیرین خریداران آن یوسف رخ اند در سر مجنون و شان هم مایه سودا ازوست

7 وصف آن گل گوی اهلی کز نسیم روح بخش عندلیب گلشن روحانیان گویا ازوست