کوس تو اندر خوردنی، هر روزگار اندر منه از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 3

1 خواجه بزرگست و مال دارد و نعمت نعمت و مالی که کس نیابد از آن کام

2 بخلش آنجا رسیده است که نگذاشت شوخ بگرمابه بان و موی به حجام

1 چو مشک بویا لیکنش نافه بوده ز غژب چو شیر صافی، پستانش بوده از پاشنگ

1 گر شوم بودتی بغلامی بنزد خویش با ریش شوم تر ببر ما هر آینه