قتلِ این خسته به شمشیرِ از حافظ شیرازی غزل 209

1 قتلِ این خسته به شمشیرِ تو تقدیر نبود ور نه هیچ از دلِ بی‌رحمِ تو تقصیر نبود

2 منِ دیوانه چو زلفِ تو رها می‌کردم هیچ لایق‌ترم از حلقهٔ زنجیر نبود

3 یا رب این آینهٔ حُسن چه جوهر دارد؟ که در او آهِ مرا قُوَّتِ تأثیر نبود

4 سر ز حسرت به درِ میکده‌ها بَرکردم چون شناسایِ تو در صومعه یک پیر نبود

5 نازنین‌تر ز قَدَت در چمنِ ناز نَرُست خوش‌تر از نقشِ تو در عالمِ تصویر نبود

6 تا مگر همچو صبا باز به کویِ تو رَسَم حاصلم دوش به جز نالهٔ شبگیر نبود

7 آن کشیدم ز تو ای آتشِ هجران که چو شمع جز فنای خودم از دستِ تو تدبیر نبود

8 آیتی بود عذابْ اَنْدُهِ حافظ بی تو که بَرِ هیچ کَسَش حاجتِ تفسیر نبود