1 کشت چون صیدم سگ یار و کشد در خاک هم وه که کرد از تیغ او محرومم از فتراک هم

2 خوانده ام خاک رهت خود را و میترسم هنوز کاشکی بودی فروتر پایه یی از خاک هم

3 گشته خاموشم ولیکن از شکاف سینه ام ناله ها خیزد ز غم صد آه آتشناک هم

4 ایکه میگویی نهان کن راز عشقش چون کنم چون دل صدپاره دارم سینه صد چاک هم

5 جان اهلی سوی هر آلوده یی منگر که نیست قابل آیینه حسن تو جان پاک هم

6 ما از درت بکعبه چو مجنون نمی رویم دیوانه نیستیم که این گمرهی کنیم

7 اهلی نظر چو آینه بر غیر او خطاست هرچند ساده لوح کی این ابلهی کنیم