خسروا گویِ فلک در خَمِ از حافظ شیرازی غزل 108

1 صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش آمد که موسمِ طرب و عیش و ناز و نوش آمد

2 هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

1 به حسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد تو را در این سخن انکارِ کارِ ما نرسد

2 اگر چه حُسن فروشان به جلوه آمده‌اند کسی به حُسن و ملاحت به یارِ ما نرسد

1 دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی کز عکس روی او شب هجران سر آمدی

2 تعبیر رفت یار سفرکرده می‌رسد ای کاج هر چه زودتر از در درآمدی

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟