کو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 300

1 کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب وان حدیث چو شکر کز تو شنیدم همه شب

2 گر چه از شمع تو می‌سوخت چو پروانه دلم گرد شمع رخ خوب تو پریدم همه شب

3 شب به پیش رخ چون ماه تو چادر می‌بست من چو مه چادر شب می‌بدریدم همه شب

4 جان ز ذوق تو چو گربه لب خود می‌لیسد من چو طفلان سر انگشت گزیدم همه شب

5 سینه چون خانه زنبور پر از مشغله بود کز تو ای کان عسل شهد کشیدم همه شب

6 دام شب آمد جان‌های خلایق بربود چون دل مرغ در آن دام طپیدم همه شب

7 آنک جان‌ها چو کبوتر همه در حکم ویند اندر آن دام مر او را طلبیدم همه شب