کی آمدی ز تتار ای صبای از خواجوی کرمانی غزل 705

1 کی آمدی ز تتار ای صبای مشک نسیم بیا بیا که خوشت باد ای نسیم شمیم

2 دگر مگوی حدیث از نعیم و ناز بهشت بهشت منزل یارست و وصل یار نعیم

3 چو روز حشر مرا از لحد برانگیزند هنوز شعله زند آتشم ز عظم رمیم

4 گمان مبر که تمنای بنده سیم و زرست نسیم تست مراد من شکسته نه سیم

5 فتاده است دلم در میان خون چون واو کشیده زلف ترا در کنار جان چون جیم

6 از آن مرا ز دهان تو هیچ قسمت نیست که نیست نقطهٔ موهوم قابل تقسیم

7 بود بمعتقد عاقلان جهان محدث برون ز عالم عشقت که عالمیست قدیم

8 بهر دیار که زینجا سفر کنم گویم خوشا نشیمن طاوس و کوه ابراهیم

9 کنون چه فایده خواجو ز درس معقولات که در ازل سبق عشق کرده‌ئی تعلیم