مرغ جان از جلال الدین محمد مولوی رباعی 409

1 گفت امیر المؤمنین با آن جوان که به هنگام نبرد ای پهلوان

2 چون خدو انداختی در روی من نفس جنبید و تبه شد خوی من

1 از علی آموز اخلاص عمل شیر حق را دان مطهر از دغل

2 در غزا بر پهلوانی دست یافت زود شمشیری بر آورد و شتافت

1 آن یکی از خشم مادر را بکشت هم به زخم خنجر و هم زخم مشت

2 آن یکی گفتش که از بد گوهری یاد ناوردی تو حق مادری

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند