جانی دارم لجوج و سرمست و فضول از مولانا رباعی 1091

1 بوی کباب داری تو نیز دل کبابی در تو هر آنچ گم شد در ماش بازیابی

2 زین سر چو زنده باشی تو سرفکنده باشی خود را چو بنده باشی ما را دگر نیابی

1 ای دل صافی دم ثابت قدم جئت لکی تنذر خیر الامم

2 سر ننهی جز به اشارات دل بر ورق عشق ازل چون قلم

1 ای قاعده مستان در همدگر افتادن استیزه گری کردن در شور و شر افتادن

2 عاشق بتر از مست است عاشق هم از آن دست است گویم که چه باشد عشق در کان زر افتادن

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند