1 جان توجه بروی مهوش کرد دل تمسک بزلف دلکش کرد

2 مهر رویش که آب آتش برد خاک بر دست آب و آتش کرد

3 آنکه کارم چو طره برهم زد همچو زلفم چرا مشوش کرد

4 ابرویش تا چه شد که پیوسته بر مه و مشتری کمانکش کرد

5 هر خدنگی که غمزه‌اش بگشود نسبتش دل بتیر آرش کرد

6 مردم دیده‌ام بخون جگر صفحهٔ چهره را منقش کرد

7 روز خواجو بروی او خوش بود خوش نبود آنکه رفت و شب خوش کرد