ای داروی جان خستگانت، از اثیر اخسیکتی رباعی 6

1 ای شاه ز ساغر نوالت ایام ز نیم جرعه مستست

2 بیمار بقات تا قیامت بر ملک در فنا به بست است

1 در گلشن ایام نسیمی ز وفا نیست در دیده افلاک نشانی ز حیا نیست

2 بر خوانچه مینای فلک خود همه قرص است و آن هم زپی گرسنه چشمان چوما نیست

1 ای سالکان راه هوای تو در طلب وی ساکنان کوی رضای تو در طرب

2 هم باده های ناب وصال تو بی غرض هم زخم های تیغ فراق تو بی سبب