اهلی شیرازی

جان در غم او نماند و دلشاد از اهلی شیرازی رباعی 510

رباعی 510 ام از 2632 رباعیات

خانه / اهلی شیرازی / دیوان اشعار اهلی شیرازی / رباعیات در دیوان اشعار / رباعی شماره 510

1 جان در غم او نماند و دلشاد شدم کآزاده ازین خرابه بنیاد شدم

2 از وسوسه زندگیم قیدی بود آن وسوسه هم نماند و آزاد شدم

اهلی شیرازی

شعر شعر کهن رباعی اهلی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از اهلی شیرازی

1 باز چون شمع سحر رشته جان سوخت مرا مرده بودم دگر آن شمع بر افروخت مرا

2 چون شهیدان توشد جامه خونین کفنم در ازل عشق تو این جامه بتن دوخت مرا

1 ز عاشقان همه قصد جراحت است او را ازین جراحت ما تاچه حاجت است او را

2 بخنده نمیکن خون کند دل ریشم شکر لبی که کمال ملاحت است او را

شاعر شعر جان در غم او نماند و دلشاد شدم اهلی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر جان در غم او نماند و دلشاد شدم رباعی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین است.

شعربعدی

2632 / 510

شعرقبلی

بنر