کارها در آب و خاک فقر وارون از واعظ قزوینی غزل 352

1 کارها در آب و خاک فقر وارون می‌شود سرو اگر کارند اینجا، بید مجنون می‌شود!

2 گر چنین از شوق پابوس تو می‌بالد به خود زلف آخر مصرع آن قد موزون می‌شود

3 گر خیال آن دهان از دل نیاید در نظر در میان دیده و دل، بر سرش خون می‌شود

4 هر نظر با دلبری باشد سرکار دلم بس که حسن ماه من، هر لحظه افزون می‌شود

5 نیست اشک لاله‌گون، کز شوق دیدارش نگاه تا به مژگان می‌رسد، چون من دلش خون می‌شود

6 گر تهیدستی نه واعظ مایه دیوانگی‌ست؟ چیست باعث کز درختان بید مجنون می‌شود؟!