عشق جانان در میان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 249

1 عشق جانان در میان جان خوشست راز دلدار از جهان پنهان خوش است

2 درد بی درمان او درمان ما در دلم این درد بی درمان خوش است

3 حال سودائی زلف یار من همچو زلفش می برد سامان خوش است

4 عشق و گنجی و دل ویرانه ای آن چنان گنجی در این ویران خوشست

5 جرعهٔ دُردی درد عشق او جان ما را دادهٔ جان آن خوش است

6 حال دل با عشق دلبر خوش بود جان ما پیوسته با جانان خوش است

7 نعمت الله مست و جام می به دست جاودان در بزم سرمستان خوش است