جانا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2618

1 جانا نظری فرما چون جان نظرهایی چون گویم دل بردی چون عین دل مایی

2 جان‌ها همه پا کوبند آن لحظه که دل کوبی دل نیز شکر خاید آن دم که جگر خایی

3 تن روح برافشاند چون دست برافشانی مرده ز تو حال آرد چون شعبده بنمایی

4 گر جور و جفا این است پس گشت وفا کاسد ای دل به جفای او جان باز چه می‌پایی

5 امروز چنان مستم کز خویش برون جستم ای یار بکش دستم آن جا که تو آن جایی

6 چیزی که تو را باید افلاک همان زاید گوهر چه کمت آید چون در تک دریایی

7 مردم ز تو شد ای جان هر مردمک دیده بی‌تو چه بود دیده‌ای گوهر بینایی

8 ای روح بزن دستی در دولت سرمستی هستی و چه خوش هستی در وحدت یکتایی

9 ای روح چه می‌ترسی روحی نه تن و نفسی تن معدن ترس آمد تو عیش و تماشایی

10 ای روز چه خوش روزی شمع طرب افروزی او را برسان روزی جان را و پذیرایی

11 صبحا نفسی داری سرمایه بیداری بر خفته دلان بردم انفاس مسیحایی

12 شمس الحق تبریزی خورشید چو استاره در نور تو گم گردد چون شرق برآرایی