جانا دهنی چو پسته داری از عطار نیشابوری غزل 772

1 همه عالم خروش و جوش از آن است که معشوقی چنین پیدا، نهان است

2 ز هر یک ذره خورشیدی مهیاست ز هر یک قطره‌ای بحری روان است

1 سوختی جانم چه می‌سازی مرا بر سر افتادم چه می‌تازی مرا

2 در رهت افتاده‌ام بر بوی آنک بوک بر گیری و بنوازی مرا

1 هر که درین دیرخانه مرد یگانه است تا به دم صور مست درد مغانه است

2 ور به دم صور باهش آید ازین می نیست مبارز مخنث بن خانه است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند