جانا دهنی چو پسته داری
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 جانا دهنی چو پسته داری در پسته گهر دو رسته داری
2 صد شور به پسته در فتاده است زان قند که مغز پسته داری
3 قندیم فرست و مرهمی ساز زین بیش مرا چه خسته داری
4 در هر سر موی زلف شستت صد فتنهٔ نانشسته داری
5 گفتی به درست عهد کردم صد عهد چنین شکسته داری
6 در تاز و جهان بگیر کز حسن صد ابلق تنگ بسته داری
7 یک گل ندهی ز رخ به عطار وانگاه هزار دسته داری
ادامه توضیحات شاعر