جانا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2050

1 جانا بیار باده و بختم تمام کن عیش مرا خجسته چو دارالسلام کن

2 زهره کمین کنیزک بزم و شراب توست دفع کسوف دل کن و مه را غلام کن

3 همچون مسیح مایده از آسمان بیار از نان و شوربا بشری را فطام کن

4 مشتی فسرده را به دم گرم بشکفان مشتی گدای را شه بااحتشام کن

5 این روی پرگره را خندان و شاد کن این عمر منقطع را عمری مدام کن

6 ای شوق هر دماغ سر عاشقان بخار وی ذوق هر مقام بر ما مقام کن

7 آن خانه را که جام نباشد چو نیست نور ما خانه ساختیم تو تدبیر جام کن

8 ما را وظیفه‌هاست ز لطف تو صد هزار درمانده گشت دل که چه گوید کدام کن

9 خاموش کن که دوست مجیب است بی‌سال نظاره کرم کن و ترک کلام کن