ای جگر از تو پر نمک دیده از اهلی شیرازی غزل 1005

1 ای جگر از تو پر نمک دیده شور بخت هم چاک شد از تو جیب جان سینه لخت لخت هم

2 گر چه رسید نخل تو خوش بکمال نیکویی کی رطبی رسد بما گرفتد از درخت هم

3 پرتو آفتاب تو سوخت ز تاب یکنظر کوکب تیره بخت ما اختر نیکبخت هم

4 آه که باغبان گل از پی یکنظر بمن کرد هزار نازکی گفت هزار سخت هم

5 اهلی خسته کی کشد منت تاج و تخت کی سایه رحمت تواش تاج بسست و تخت هم

6 آلوده دامنم نشماری که در رهت چون آب دیده پاک دل و صاف و بیغشم

7 اهلی منم که چون سگ دیوانه روز و شب سر گشته هر طرف ز پی آن پریوشم