سنگ جفا بقصد دل زار خسته از اهلی شیرازی غزل 1002

1 سنگ جفا بقصد دل زار خسته ام مفکن که من ز طالع خود دلشکسته ام

2 خونا به گر شدست سرشگم عجب مدار داغ درون خویش بآن آب شسته ام

3 ای مرغ نامه بر، ز گزند ایمنی که من تعویذ چشم زخم ببال تو بسته ام

4 من چون روم ز کوی تو کز چشم خونفشان خونم گرفته دامن و در خون نشسته ام

5 اهلی اگر چه سوختم از داغ عشق او تا همچو شمع کشته نگردم نرسته ام