گواه جبین است بر درد از امیرخسرو دهلوی غزل 1605

1 گواه جبین است بر درد من سرشک روان بر رخ زرد من

2 ببخشای بر ناله عندلیب الا، ای گل نازپرورد من

3 که گر هم بدین نوع باشد فراق به کوی تو آرد صبا گرد من

4 که دیده ست هرگز چنین آفتی؟ کزو می برآید دم سرد من

5 فغان من از دست جور تو نیست که از طالع مادر آورد من

6 من اندر خور بندگی نیستم وز اندازه بیرون تو در خورد من

7 تو دردی نداری که دردت مباد از آن رحمتت نیست بر درد من