ایزد که برحمت نظری سوی تو داشت از اهلی شیرازی رباعی 174

1 هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد چشم دیگر ز تماشای تو بر هم ننهاد

2 مگر آن لحظه رقیب تو زمن پوشد چشم که رود خاک وجود من دلخسته بباد

1 خوبان دل گرم و نفس سرد چه دانند؟ باروی چو گل قدر رخ زرد چه دانند؟

2 آسوده دلانی که بخوابند همه شب سرگشتگی عاشق شبگرد چه دانند؟